-
1 posiadłość
сущ.• владение• достояние• имение• имущество• качество• недвижимость• обладание• поместье• признак• свойство• собственность• хозяйство* * *♀ владение ň;\posiadłość miejska городская недвижимость; \posiadłość ziemska имение, поместье
+ nieruchomość, posesja* * *жвладе́ние nposiadłość miejska — городска́я недви́жимость
posiadłość ziemska — име́ние, поме́стье
Syn:
См. также в других словарях:
posiadłość — ż V, DCMs. posiadłośćści; lm D. posiadłośćści 1. «teren, plac, zwykle wraz z zabudowaniami, będący czyjąś własnością; majątek ziemski, nieruchomość, posesja» Posiadłość ziemska. Właściciel posiadłości. Mieć posiadłość poza miastem. Mieszkać w… … Słownik języka polskiego
ziemski — ziemskiscy 1. «dotyczący Ziemi planety» Glob ziemski. Kula ziemska. Atmosfera, biosfera ziemska. Biegun, południk, równoleżnik ziemski. Istoty, stworzenia ziemskie. ∆ astr. Oś ziemska «wyobrażalna prosta przechodząca przez bieguny geograficzne,… … Słownik języka polskiego
dominium — n VI; lm M. dominiumnia, D. dominiumniów 1. «była posiadłość brytyjska, która po uzyskaniu autonomii wchodziła nadal w skład imperium brytyjskiego (później Wspólnoty Narodów) i uznawała króla brytyjskiego za głowę państwa» 2. daw. «duża… … Słownik języka polskiego
kolonia — ż I, DCMs. kolonianii; lm D. kolonianii (kolonianij) 1. często w lm «zagraniczna posiadłość jakiegoś państwa, zwykle terytorium zamorskie, uzależnione od tego państwa, stanowiące teren jego ekspansji politycznej i eksploatacji gospodarczej» 2. «w … Słownik języka polskiego
dobro — n III, Ms. dobrobru (dobrobrze); lm D. dóbr 1. blm «to, co jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; ideał moralny» Poczucie dobra i zła. Wyświadczyć komuś dobro. Czynienie dobra. 2. blm «skłonność do czynienia dobrze; łagodność,… … Słownik języka polskiego
dwór — m IV, D. dworu, Ms. dworze; lm M. dwory 1. «obszerny dom mieszkalny charakterystyczny dla dawnych posiadłości ziemskich, dawna siedziba ziemiańska» Dwór modrzewiowy, drewniany, murowany. Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju, na… … Słownik języka polskiego
latyfundium — n VI; lm M. latyfundiumdia, D. latyfundiumdiów 1. «wielka posiadłość ziemska należąca do jednej osoby, rodu, zakonu itp., zwłaszcza w średniowieczu» Latyfundia magnackie, kościelne. 2. hist. «w starożytnym Rzymie: wielki majątek ziemski powstały… … Słownik języka polskiego
majętność — ż V, DCMs. majętnośćści 1. lm MD. majętnośćści przestarz. «majątek ziemski, posiadłość ziemska; dobra» 2. blm przestarz. «mienie; dostatek, bogactwo» … Słownik języka polskiego
parcelant — m IV, DB. a, Ms. parcelantncie; lm M. parcelantnci, DB. ów 1. «właściciel, nabywca parceli» 2. «osoba parcelująca grunty, posiadłość ziemską» … Słownik języka polskiego
włość — ż V, DCMs. włośćści; lm MD. włośćści, N. włośćściami zwykle w lm, przestarz. «posiadłość ziemska, majątek ziemski; dobra złożone z wielu wsi wraz z wieśniakami, należące do jednego właściciela» Był właścicielem rozległych włości … Słownik języka polskiego
dwór — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dworze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} król, książę lub magnat wraz z rodziną, dworzanami i służbą; świta, orszak królewski, książęcy itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gości… … Langenscheidt Polski wyjaśnień